μεταλλικός

-ή, -ό (Α μεταλλικός, -ή, -όν) [μέταλλο]

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο μέταλλο ή μοιάζει με μέταλλο («μεταλλική λάμψη»)

2. κατασκευασμένος ή παρασκευασμένος από μέταλλο (α. «μεταλλικά έπιπλα» β. «μεταλλικά νομίσματα» γ. «μεταλλικά φάρμακα», Γαλ.)

νεοελλ.

1. (για υγρά) αυτός που περιέχει στη σύσταση του μέταλλα σε διάλυση (α. «μεταλλικό νερό» β. «μεταλλική πηγή»)

2. αυτός που έχει κάποια ιδιότητα τού μετάλλου

3. (ειδικότερα) α) (για ήχο) διαυγής, καθαρός, σαν να παράγεται από μέταλλο («μεταλλική φωνή»)

β) (για χρώμα) αυτός που γυαλίζει σαν το μέταλλο, λαμπρός, ακτινοβόλος, έντονος

4. φρ. α) «μεταλλική εποχή» — η εποχή τού μετάλλου

β) «μεταλλική δραχμή» — η δραχμή που υπολογίζεται σε χρυσό ως υγιές νόμισμα

αρχ.

1. αυτός που αναφέρεται σε μεταλλεία, σε ορυχεία («παραδιδόασι τοῑς ἐφεστηκόσι ταῑς μεταλλικαῑς ἐργασίαις», Διόδ.)

2. αυτός που έχει γνώσεις σχετικά με τα μέταλλα

3. το αρσ. ως ουσ. ὁ μεταλλικός

εργάτης ορυχείου, μεταλλωρύχος

4. το θηλ. ως ουσ. ἡ μεταλλική (ενν. τέχνη)

η τέχνη τής εξόρυξης μετάλλων.